Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Φθινοπωρινές εικόνες από τον Άγιο Νικόλαο στη Νάουσα.

Τα δένδρα χάνουν το φύλλωμα τους στολίζοντας τη γη με το κίτρινο, πορτοκαλί, καφετί χρώμα τους. Το σκούρο νερό, από την έλλειψη φωτός, παρασύρει τα φύλλα σε ένα ανέμελο ταξίδι .

Εικόνες που σε κάνουν να αισθάνεσαι χαλαρός και ήρεμος ,να απολαμβάνεις και να χάνεσαι σ’ αυτά που η φύση με την έκρηξη των χρωμάτων της δημιουργεί.
























ΑΚΡΙΔΑ



Την πέτυχα σε μια επίσκεψη στη Νάουσα να λιάζεται πάνω σε ένα κάγκελο κοντά σε πρασινάδα . Χωρίς να φοβάται, μου έδινε την εντύπωση του μοντέλου που στήνεται μπροστά στο φωτογράφο του και προσπαθούν να βγάλουν μαζί το καλύτερο αποτέλεσμα. Οι πόζες που έπαιρνε με ξάφνιασαν. Εγώ από την μεριά μου προσπάθησα να την εμφανίσω όσο πιο όμορφη γινόταν, αν μπορείς να πεις κάτι τέτοιο.

Κάποια στιγμή αισθάνθηκα ότι με κοιτούσε στα μάτια, σαν να ζητούσε την συγκατάβαση μου για το αν έκανε καλά τη δουλεία του μοντέλου. Της έγνεψα καταφατικά και συνέχισα. Όταν τελείωσα την χαιρέτησα, την ευχαρίστησα , φρόντισα να πάει πάνω στις πρασινάδες για να τραφεί και έφυγα. Το μόνο που δεν κατάφερα ήταν να της δείξω το αποτέλεσμα της φωτογράφησης.















 
 

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Αλλάζουν όψεις τα αντικείμενα . Πάντα άλλαζαν. Ότι έχει σχέση με το χρόνο συνήθως παίρνει άλλη μορφή , απλά παραμένει εκεί για να μας θυμίζει ότι υπήρχε και ότι κάτι εξυπηρετούσε. Εμείς προσπαθούμε πάντα με τον τρόπο μας να κρατήσουμε το χρόνο. Αυτός όμως  μας κρατάει πραγματικά, είμαστε δέσμιοι του χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε .Πρέπει να μάθουμε να περπατάμε και να είμαστε συνοδοιπόροι με  τις αλλαγές και τότε αυτές ίσως μας βοηθούν να σκεπτόμαστε πόσο πολύτιμες είναι για τη ζωή μας και να αναπολούμε με καλοσύνη και με μια ματιά συμπάθειας τις προηγουμένας υπάρξεις και το τι μας προσέφεραν αυτές όταν λειτουργούσαν με όποια μορφή λειτουργούσαν.



















Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

JOHN LENNON

 Καλοκαίρι ’82 , έχω πάει με τρεις φίλους το Δημήτρη , το Ζήση και το Γιώργο και ένα Suzuki τζιπάκι 800 κ.ε. (My Suzuki is beautiful) μια βόλτα ανά τας Ευρώπας με τελικό προορισμό το Λονδίνο και επιστροφή . Θα μέναμε σε ένα σπίτι ενός γνωστού ο όποιος σπούδαζε εκεί ενώ ο ίδιος είχε επιστρέψει στην Ελλάδα για διακοπές. Όταν φθάσαμε εκεί και βολευτήκαμε, βρήκαμε δίσκους του John Lennon.  Όσες μέρες είμαστε εκεί ακούγαμε με μανία αυτούς τους δίσκους και πίναμε μπύρες σε μεγάλα αλουμινένια κουτιά, τα οποία δεν υπήρχαν τότε στην Ελλάδα. Τα κουτιά όταν άδειαζαν τα στοιβάζαμε στη μέση του δωματίου σχηματίζοντας ένα αλουμινένιο πύργο με ύψος πάνω από ένα μέτρο. Πιστεύω ότι ο τύπος που μας φιλοξένησε όταν επέστρεψε σπίτι του μάλλον θα του έπεσαν τα μαλλιά από την εικόνα που αντίκρισε.

Εποχή Θάτσερ τότε στη Βρεταννία, το Μεγάλη το παραλείπω επίτηδες, η ανεργία σε πολύ υψηλά ποσοστά, σε κάθε πόλη που επισκεπτόμαστε υπήρχαν πινακίδες που σε ενημέρωναν για τον αριθμό των ανέργων και κατά την είσοδό μας στο νησί το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν αν είχαμε χρήματα μαζί μας , πόσο χρονικό διάστημα θα μείνουμε και αν πηγαίναμε εκεί για εργασία.
Η Θάτσερ στην ιστορία θα αναφέρεται με μια οικονομική και πολιτική ιδεολογία που φέρει το όνομά της. Ο θατσερισμός είναι συνώνυμο του πιο σκληρού φιλελευθερισμού. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η δραματική εξάπλωση της ανεργίας και της φτώχειας στην εργατική τάξη, η οποία είναι  πολυπληθής στην Βρεταννία.Οι άνεργοι το 1982 είχαν ξεπεράσει τα 3,6 εκατομμύρια.
 Μετά αυτή την αναφορά στη Θάτσερ ας επιστρέψω στο πρόσωπο για το οποίο ήταν ο αρχικός σκοπός αυτής της ανάρτησης.

O Τζων Γουίνστον Όνο Λένον (αγγλ. John Winston Ono Lennon, 9 Οκτωβρίου 1940 – 8 Δεκεμβρίου 1980) ήταν Άγγλος μουσικός και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος των Beatles. Εκτός από την επιτυχημένη μουσική του σταδιοδρομία, διακρίθηκε επίσης ως ακτιβιστής του 20ου αιώνα, υιοθετώντας έντονη δράση σε κοινωνικά ζητήματα, ειδικότερα ως ηγετική μορφή του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η μουσική του επηρέασε πολλούς δημιουργούς και θεωρείται από τους πιο δημοφιλείς και πολυδιασκευασμένους τραγουδοποιούς. Ως μέλος των Beatles, τα τραγούδια του αποτέλεσαν αφορμή για τη δημιουργία μια παγκόσμιας κίνησης εκδήλωσης θαυμασμού που ονομάστηκε Beatlemania. Μετά τη διάλυση των Beatles ακολούθησε ατομική πορεία στη δισκογραφία. Ανάμεσα στις κορυφαίες δημιουργίες του ανήκει το τραγούδι Imagine καθώς και το Give Peace a chance. Δολοφονήθηκε από έναν οπαδό του στις 8 Δεκεμβρίου 1980.(ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

Όλες αυτές οι μουσικές αναρτήσεις μοιάζουν με μνημόσυνα διότι αφορούν ανθρώπους που έχουν φύγει για τα μακρινά τους ταξίδια, αφήνοντας σ’ όλους εμάς ως παρακαταθήκη το έργο τους που αρκετές φορές είναι επίκαιρο αλλά παραμένει αξεπέραστο.

Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι οι οποίοι με τους στίχους τους αλλά και την μουσική τους μας μεγάλωσαν, μας έβγαζαν από τη μοναξιά μας, μας έδιναν ζωντάνια, μας ευχαρίστησαν ατέλειωτες ώρες, μας έκαναν να χαμογελάσουμε, να ερωτευτούμε, να τρελαθούμε, να νευριάσουμε, να πιούμε, να προβληματιστούμε, να αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας, να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας αλλάζοντας την οπτική γωνία από την οποία βλέπαμε τα πράγματα, να αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο τις καταστάσεις και να αισθανόμαστε αρκετές στιγμές μας διαφορετικοί, υπέροχοι, αγέρωχοι, δυνατοί και παρά πολλές φορές ανοιχτόμυαλοι και ονειροπόλοι. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο θεωρώ υποχρέωση μου να ασχοληθώ μαζί τους.
Σύνδεσμοι





John Lennon - Power to the People



John Lennon - Give Peace a Chance



John Lennon - Working Class Hero



John Lennon - Imagine Live 72



John Lennon - Jealous Guy-Offical Video



John Lennon - Woman (2010 Stereo Remaster)

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Η ΚΑΛΗ ΓΙΑΓΙΑ

Αν με ρωτήσετε το όνομα της , δεν το γνωρίζω. Την αποκαλούσαμε “ Καλή Γιαγιά
Όλοι όσοι παίζαμε στην αλάνα πίσω από το σπίτι της ακόμα και σήμερα την θυμούνται με αγάπη .Όσους από αυτούς συναντώ και η συζήτηση πάει στα παιδικά μας χρόνια σίγουρα θα ακούσεις κάποιο να λέει “θυμάστε την καλή γιαγιά ; “ και το πρόσωπο του να λάμπει από χαρά.
Σχεδόν κάθε μέρα την περιμέναμε πως και πώς να ξεπροβάλει από την αυλόπορτα της , ντυμένη πάντα με μια μαύρη ρόμπα , καθαρή , χτενισμένη , ένα πλατύ χαμόγελο βαλμένο στο πρόσωπο της, φορώντας μια ποδιά στη μέση της .Το ένα χέρι της κρατούσε τις δυο άκρες της ποδιάς της που σχημάτιζε ένα μικρό ντορβά και με το άλλο χέρι της μας έκανε νόημα να πάμε προς το μέρος της. Όλοι αφήναμε το παιχνίδι μας για να τρέξουμε προς το μέρος της βγάζοντας κραυγές χαράς , μαζευόμαστε γύρω της και περιμέναμε την σειρά μας . Αυτή η ποδιά πάντοτε έκρυβε κάτι , καραμέλες , κάστανα , μανταρίνια , κορόμηλα , κεράσια , ανάλογα την εποχή , ποτέ δεν ήταν άδεια και ποτέ δεν άφηνε κανέναν παραπονεμένο κατά ένα ανεξήγητο τρόπο. Μας μοίραζε ότι είχε , μας χάιδευε τα μαλλιά και μας έλεγε “ να προσέχετε όταν παίζετε “ Kαθόταν για λίγο μας παρακολουθούσε και μετά πήγαινε στο σπίτι της .Όλο αυτό το σκηνικό μου θύμιζε την μάνα που βάζει τα παιδιά της κάτω από τις φτερούγες της και τα προστατεύει. Αυτή η γυναίκα ήταν η μητέρα του Πάνου του Τζαβέλα και νομίζω ότι κανένα από τα παιδιά της γειτονιάς δεν γνώριζε ποιος ήταν αυτός η και αν γνωρίζαμε λίγοι ήμαστε αυτοί , αλλά για μας δεν είχε καμία μα καμία σημασία. Εκείνη η εποχή ήταν εποχή της χούντας ,το πολιτικό στοιχείο έντονο, η Ελλάδα μοιρασμένη στα δυο. Για το κράτος ήταν η μητέρα ενός επαναστάτη η καλύτερα ενός τρομοκράτη η όπως αλλιώς αποκαλούσαν τότε αυτούς που αντιστεκόταν στη βαρβαρότητα της χούντας και προσπαθούσαν βάζοντας το κεφάλι τους στον ντορβά για την πτώση της και τον ερχομό της δημοκρατίας και για τα δικά μας μάτια και την ψυχή μας που σκιρτούσε κάθε μέρα να την δει ήταν η “καλή γιαγιά “.
Απόψε την θυμήθηκα γιατί τραβώ μεγάλο ζόρι και αισθάνθηκα λες και με προστάτευε , λες και η ποδιά της θα με ξαλάφρωνε .
Θα ήθελα να της αφιερώσω ένα τραγούδι που τραγουδούσε ο γιος της με την κιθάρα του.





Μάημ' Μάημ' - Χάρις Αλεξίου

ΑΚΟΥ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ !!!! ΓΕΜΙΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ!!!!!!